旺扎的雨靴

这是疫情后我看的第一部院线电影。

在去影院的路上，名叫暗香小舍的花店、金马演艺中心、甚至圆舞曲餐厅、7咖啡等等，这5年来我都曾小心翼翼地探索过。

这里正悄悄地成为宇宙中我最熟悉的地方。

旺扎心心念的，我小时候也念过。

印象里家乡傍晚的小学、雨帘、提伞倚门而立的家长、敦促的铃声。

我念的是在雨天接我回家的家长。

我家离学校15分钟的成人脚程，我从上幼儿园第一天妈妈送过之后，自己便吵着说已经认识路不让他们再送了，他们从此真的再没操心过，即使大雨天。

大雨天，我就跟着家附近来接的家长一同回去，他们往往会说，你家里没来吗，跟我走吧。

每一次即使能够顺利回家，年幼的自己总感觉酸酸的，特期待爸妈下次雨天能来接我。

而我爸妈和影片里的父亲很像，每次他们都不以为意。

出了影院已是凌晨1点多，广场上仍有聚堆儿的年轻人，我着急回家。

路上月亮很亮，影子很长。

现在我长大了，不再渴望雨天门口递伞的手，但很想和自己聊聊家、故乡、应允之地及孤独的事情。

《旺扎的雨靴》改编自才朗东主的同名小说，讲述了一个叫旺扎的小男孩想要一双雨靴的故事，是拉华加导演的处女作，曾入围第68届柏林国际电影节新生代竞赛单元，获得第12届FIRST青年电影展最佳演员提名和最佳导演奖项。

整部电影清新动人，细节丰满，对白生活化，配乐灵动，有一处特别有感觉，看到商贩那里有卖雨靴的，旺扎跑回家，这个时候的音乐完美的展现了他的内心世界，兴奋惊喜，期望即将被满足，音乐表现的淋漓尽致。

虽然是拉华加导演的处女作，但获得最佳导演奖却是实至名归。

它是一部儿童题材的电影，但不是儿童片，所谓儿童片，就是给孩子看的电影或动画片，儿童题材的电影，《小鞋子》《瓦嘉达》等都是，它们的主角是儿童，电影里面有儿童成长的环境，所表达的内容是以儿童为载体的社会呈现。

《旺扎的雨靴》里面有父母两人之间关系的描述，虽然看似是爸爸当家，但妈妈也有自己的主意，比如没有听从丈夫的话给旺扎买了雨靴；还有父子两人关系的描述，爸爸当然是沉默的，严肃的，但不是缺席的，他的教育方式是严厉的，旺扎和爸爸之间是有距离的，他有点害怕爸爸；旺扎所在的学校，有高年级的同学会欺负他，但好像并不是很严重，旺扎也会反击，他有一个对他非常照顾的邻居小姐姐。

学校是藏语教学，但体育老师也说普通话，老师上课会讲到“长大之后做什么”的内容；如果旺扎爸爸不服从村长的管理，就会被取消“扶贫名额”……以上这些都体现了边远藏区的生活，虽然有些落后，但却是非常真实的藏区人的生活状态。

“雨靴”又不是雨靴。

而是一种象征，男孩内心的渴望，这一点和伊朗经典电影《小鞋子》如出一辙。

没有雨靴，让同学嘲笑旺扎，他也显得不自信，感觉到爸爸不重视他，妈妈也不支持他，他在学校快抬不起头了。

隔壁小姐姐看到了他对雨靴的渴望，和他换鞋穿，旺扎在河水里玩雨靴，甭提多开心了。

父母如果对儿童的要求许下诺言没有做到，那么他们在儿童的信用值会下降，信任是需要长期才能建立的，一旦破坏，需要花费更多的时间才能重建。

小时候缺失的东西一般都会在长大后补回来，我自己称它为“缺失守恒律”，比如说小时候零食没吃够长大后就会特别爱吃零食。

所以雨靴不是雨靴，是父母的关爱，是和同伴平等的象征物，是自信建立的基础……私以为现今藏区导演拍的藏语电影可以称之为“新藏语电影”，这和其他外来者拍的藏语电影有很大的区别，首先导演是土生土长的，有在地的生活经历，其次他们创作时有身份的自觉性，无意识的把本地的风土人情表达出来，这跟其他外来者创作的作品有根本的区别。

万玛才旦的《静静的嘛呢石》里小和尚在本土文化与外来文明之间感受到迷惑，这种感觉延续到导演后续的电影里面，像《寻找智美更登》和《塔洛》；松太加（有作品《太阳总在左边》《河》，新作《阿拉姜色》）和拉加华也一脉相承，各自的作品中或多或少都有类似的主题。

外来者的视角大多是好奇的，窥探的，即便有相关部分主题，也只是在表面，无法深入下去。

不过偶有例外，像王全安的《图雅的婚事》，其中倒是展现出了类似的危机感：西北的草原上，最后的牧民，牧民文明与现代文明的碰撞，日益遥远的过去即将要被现代化取代。

《旺扎的雨靴》并不是只适合小朋友看的电影，它清新脱俗，直抵心灵深处，像电影里青海农区山间的雾和风一般自然。

也为我们呈现了“新藏语电影”的新形态，让我们对“那片净化人心灵的圣地”有了不一样的了解和感受。

一刷：资料馆放了旺扎的雨靴，感觉还不错，挺有乡下气息。

而且用藏族本地语言也让我更好的融入本片的氛围当中。

虽然本片也有不少现实意义的东西(比如用羊皮换一个镰刀还是一双雨靴)，但是在旺扎这个孩子的审美里就变得十分单纯，朴素(为了在学校争光非得买雨靴，结果不下雨)。

最喜欢的是旺扎为了让老天爷下雨故意偷走法师用法力的那把木剑。

整个过程虽然表面上俩人是对立的，但是还是隐隐约约感觉很有趣。

不知道放西游记电视剧那段是否是刻意的，因为小孩也是因为这个才想到召唤雨神的。

在映后了解到此片摄影是电影八月的摄影师，考虑有时间找来看看。

一直蛮喜欢这种用儿童视角去看大人世界题材的片子，细腻而又很灵动。

二刷：感觉到电视里画面的用意，西游记里召唤雨神反映着小男孩渴望下雨的心情，包括红色塑料袋象征着小男孩对于拥有雨靴的渴望。

而且有些场景二刷看不只是看到孩子的童趣，更多看到大人的烦恼。

父亲不给旺扎卖雨靴不仅是为了填补家用，更多是为了让他好好学习，因为个人判断父亲文化水平不是那么高，想让孩子好好学习，走出山区搞出个名堂。

三刷：#桃花岛观影团# 感谢岛主带来这么优秀的嘉宾，收获颇多，对藏地的宗教文化有更多的认识。

也对新学院派有更多的认识。

希望大家多多发现电影里的细节，比如配乐出现的那段小高潮和电视机画面对应的情节，小男孩心境。

深具伊朗风味的藏语儿童片，故事颇为简单素朴，风格却甚清新灵动，虽有模仿痕迹，但总体值得鼓励。

以一双雨鞋为叙事中心，串起一个藏族家庭的日常生活（电视放映内容与片中故事的互文）和一座村庄的收割图景；以较多镜头表现孩子对向往目标的执念，然而忙于生计的成人在粗粝生活面前，哪有功夫细细审视？

「雨靴」不仅渐渐成为孩子生活的重心，也变成家庭问题的聚焦（与镰刀的冲突），最后升级为关联整个村庄的收获，难得的是还涉及到藏族文化在其日常的影响，文本虽不复杂，但编织、推进得较紧凑。

难得的以儿童视角。

长大了的我们都像那个父亲一样忘记了以一个儿童的视角看问题。

结尾也很好。

有幸看了《旺扎的雨靴》的点映场，在“动荡”的7月电影档里“厮杀”出来的片子，果然是符合主旋律…电影的宣传语：还记得童年的愿望吗？

看到宣传海报上的这句话时，很久我都还没有想到我那时的愿望是什么。

是铁皮青蛙，是新买的文具盒，还是最新款的手动卷笔刀？

对于，旺扎来说都不是，他只心心念想要一双属于他的雨靴。

只有我有，只有我没有，二选一，你选哪个？

我想我会和旺扎做一样的选择。

旺扎有着全校唯一的铁皮青蛙玩具，但也是学校里唯一一个没有雨靴的学生。

然而有着独一无二的玩具并没优势，连续的雨天还是让旺扎成为了班里小朋友的笑柄，因为只有他没有雨靴穿着湿透了沾满泥的鞋子上学，骄傲的自尊心令他渴望拥有一双雨靴。

终于母亲用本应该去换镰刀的羊皮为旺扎换到了他心心念念的雨靴，他兴冲冲地穿去学校，却再一次的被同学笑，因为大晴天的日子里只有旺扎穿了雨靴。

所以旺扎开始盼望雨天，雨天里他就能变成大多数的“大家”。

旺扎甚至用自己的铁皮青蛙去交换雨天的到来，我想故事的最后，跑着的旺扎一定是笑着呢，第二天他会和拉姆姐姐一起穿着雨靴去学校。

小时候的自尊心和羞耻感多是来自和其他人的对比，你有我没有可以，你们有我没有却是格格不入，或许这些在大人看来不值得一提的小心思却是小孩儿过不去的心理阴影。

电影看完后我对旺扎太能感同身受了，我和他一样，在一些小孩子心思里敏感自卑，既是是到现在长大成人还是这样，事事谨小慎微，害怕成为焦点，害怕成为异类，哪怕成为平凡的大多数又能怎样，安全就好。

可是我知道这样的性格并不好，因为内心很渴望阳光大方，所以我想童年的我要是很勇敢很勇敢就好了，但是我想我不会责怪那个孩子，你已经很努力的做好自己了，谢谢你。

片子本身没有太多内容，我觉得半个小时就够了，如果这是一个文本故事应该是3-5分钟就讲完的寓言，开放式结尾并不给出一个明确的态度和答案。

电影整体可以分为两个部分——没有雨靴/得到雨靴。

雨靴是一个物质符号。

在【没有雨靴】的部分，对于旺扎首先它具备切实的使用功能，其次它是融入群体的身份认同。

自尊被寄托在物质化身上，物质条件本身也奠定了旺扎的自尊。

资源有限，父亲只给旺扎一个选择。

铁皮青蛙这个物质符号满足玩具的使用功能和【全校唯一】的炫耀功能，满足虚荣心。

父亲是非常理性的，如果让旺扎充分认识到欲望并不能被无休止的满足，人应该妥当地处理欲望，就不会有坑爹熊孩子了。

此处慈母上线，败儿养成，影片进入【得到雨靴】的下半段。

得到物质却不等于欲望的满足，妄念起心魔生，没有雨靴时期待晴天，有了雨靴期待下雨。

这是人人都经历过的心态。

没有理智克制的欲望就会使人迷失。

看到旺扎晴天穿雨靴上学被同学笑老师批，心中不由得警铃大作。

这是被欲望蒙蔽的初级非理性行为，目前只危害自己，如果能意识到并挣脱妄念回归理性，就问题不大。

对我来说影片到这里就够了。

所有的欲望，都必须经过理性检验。

物质就是物质，不要附加过多含义，使用它而非被它役使。

在你小时候，有没有特别渴望得到的东西，或者是一台游戏机，或者是一个洋娃娃，又或者是一辆四驱车……当你的愿望无法满足的时候，你会选择放弃，还是执着的想要拥有它？

影片主人公旺扎一直想要一双雨靴，在好不容易得到之后，执着地想要下雨穿上自己的雨靴。

一年级的小男孩旺扎一直渴望拥有一双雨靴，可是贫穷的家庭没有多余的钱给他买一双。

下雨放学回家的路上，旺扎穿着磨平花纹的的旧球鞋走在泥泞的路面上，不仅要被同学们嘲笑，还一不小心就摔得浑身是泥，擦伤了自己的手臂。

旺扎的母亲看到他受伤的手臂特别心疼，于是央求父亲给旺扎买一双雨鞋，可是旺扎的父亲说家里没有多余的钱，拒绝了母子俩的请求。

第二天去上学，老师看到旺扎擦伤的手掌，要求他以后雨天一定要穿雨鞋来学校，不然路面湿滑容易受伤。

旺扎没有办法，只能在鞋子外面套上两个塑料袋去学校，老师看到旺扎脚上另类的“雨鞋”，戳穿旺扎心里的小九九，明明白白地告诉他这不是雨鞋。

旺扎的母亲看着他天天因为没有雨鞋而失落，于是用羊皮给他换来一双新的雨靴。

旺扎在得到雨靴后视若珍宝，晚上睡觉放在枕边，白天不下雨也穿着雨靴去上学，被老师责骂和同学们嘲笑，于是旺扎天天盼望着能下雨。

以前从不看天气预报的他天天盯着《新闻联播》后的天气预报，希望能看到第二天就下雨的好消息，可是老天不明白旺扎的心情，总也不下雨，让旺扎心急如焚。

当他从《西游记》中得知雷公电母这些降雨神仙之后，便和同学来到寺院里还愿，虔诚祈求天降大雨。

在旺扎父亲和村名们心里，下雨意味着地里快要成熟的麦子将受到波及，靠天吃饭的他们，不希望一场突如其来的大雨让他们，

在村民们邀请老法师作法“挡雨”后，旺扎如临大敌，于是他便设计把法师“挡雨”的桃木剑给偷了出来。

在大人眼里，一双雨靴简直普通到不值一提，而除了会影响收成，老天下不下雨似乎也没什么特别，在男孩旺扎心中，雨靴却比什么都珍贵，雨天比什么都难得。

电影的最后，在旺扎的努力下，老天似乎要下起一场大雨，旺扎穿雨靴的心愿即将达成，故事便戛然而止。

电影的内容很简单，前半段讲旺扎想要一双雨靴，后半段讲老天要不要下雨，没有一波三折，也没有跌宕起伏的情节，电影中的场景也反复出现在上学路，课堂上，家中和田间。

全片是以旺扎的视角展开的，围绕着雨靴发生一系列的故事。

影片中的雨靴不仅是旺扎脚上的一双雨靴，而是一种象征，象征着小男孩旺扎内心的渴望与执着，影片围绕着旺扎和雨鞋的故事，将童年的纯真和与美好一一展现在人们眼前。

与本片类似的，就是一部伊朗电影《小鞋子》，两部电影都是从小男孩的视角出发，慢慢窥视成长历程的人间百态，从家庭到学校再到社会，从父母到同学老师再到形形色色的人群。

无论是为了给妹妹赢得一双新鞋子，还是为了让心爱的雨靴可以在雨天行走，传递的都是无比真挚的情感，展现的都是一颗纯粹圣洁的童心。

孩子的世界与成年人有太大的不同，全村人都希望不要下雨，不然全年待收割的庄稼泡汤，因此寻求当地寺庙祭司般的人物挡雨；

而旺扎的心里则有着单纯执拗的，他不关心全年无收会怎样，也不关心为什么家里会穷到没有鞋穿，他单纯地想要满足自己穿上雨靴的愿望，阻扰祭司挡雨，直接向神求雨，以换来穿新雨靴撒欢的瞬间惬意。

《旺扎的雨靴》制造了一场蓄谋已久的童年暴雨，想吃佛祖的糖，想要铁皮青蛙，想要一双雨靴，那都不过是孩子心目中小小的，希望能被满足的愿望而已。

本片围绕雨靴展示并讨论了儿童成长问题。

偏远山区的少数民族孩子，成长在物质资源匮乏、家庭、社会关爱不足的环境里。

一双雨靴的缺失，不仅是上学路上的不方便，更是对孩子成长过程的轻视。

影片中这双雨靴之所以珍贵，是因为旺扎从未有过一双雨靴，只能在下雨天穿一双破烂的旧球鞋上学，湿透了脚还被同学嘲笑，这样的经历让旺扎年幼的的自尊心受到打击，在有了雨靴后，旺扎迫切地希望能挽回自己被戳伤的自尊心，于是发生后面的求雨故事。

可是，有哪个大人会在意旺扎心里的这些想法呢？

孩子的世界与大人的世界总有一道看不见的墙，墙里夹杂了各种误解与伤害，而只有越过这道墙，大人才能更好地理解孩子关爱孩子。

可惜现实生活中，大人们总是活在自己的世界里，从没有哪个大人能真正走进孩子们的世界呢，这也是影片想要传递给观众的给观众的故事内核。

每个小孩的成长都值得被重视，每个童年都值得被呵护，但愿每个人的执念都有美好的结局。

8月7日起，让我们一起走进电影院，感受电影带给我们的治愈的力量，一起走进无数个小孩的内心。

PS：7.17更新。。。

惊闻因市场原因撤档，实在可惜。

艺术电影太缺乏支持力度了，唉～又要到一年first来临的时候。

今年的first没有太大亮点，并没有多少特别想看的影片，而在本届上影节参展的所有first影片，竟然全都入选了我的片单并买了票，实在是一种运气。

这部《旺扎的雨靴》是去年first的入围作品，也是电影学院毕业生作品，又因为本身是艺术影片，还是比较对我胃口的。

这是一部青海本土电影。

故事内容本身比较简单，并不难理解。

全片围绕着青海的雨季进行的。

主人公旺扎所生活的村落有些闭塞：有些失修的街道和房屋、时不时的断电、连个像样的商店也没有、电视节目内容比较单调等等。

这也正好反衬了旺扎的精神世界。

旺扎做梦都渴望着能够有一双雨靴，然而由于正值秋收时节，旺扎父亲没有时间出去买。

为此和姐姐拉姆上学去的时候，不断地对雨靴抱有羡慕的眼神。

一次下雨时不小心摔了一跤，把身上弄脏，换来的却仍是父亲的固执。

此外，旺扎每天蹲守在电视机前收看央视新闻联播，为的就是等待天气预报的出现，知道是不是会下雨。

又通过电视剧《西游记》来表现出此时旺扎的心境。

然而父亲却不这么想，他不希望雨季持续下去，因为会影响他的收成。

终于有一天，一个人开着电动三轮，来村落卖东西，而被路过的旺扎发现了一双合脚的雨靴。

这时候的场景与配乐，仿佛是在向上世纪的儿童电影致敬。

来回穿梭于两边，最后好不容易同意用羊皮换，却发现那双雨靴早已被买走。

而旺扎由于这件事也使得上学迟到了。

而当下一次商人来临的时候，旺扎终于买到了雨靴。

然而雨季已经结束了，这双雨靴也失去了作用。

他再去穿雨靴就显得格格不入，被老师指指点点，也被身边的同学所嘲笑。

此时的旺扎失落至极，十分渴望能够下一场雨。

外面的天气开始变得阴郁了起来。

当他看到《西游记》里求雨的片段时，便和拉姆姐姐一同到寺院里去祈祷，希望能够下一场大雨，让自己能够名正言顺穿上雨靴（话说老版的《西游记》真的是经典，在少数民族的频道里放的次数也相当多的）。

但是，天虽然变得看上去像要下雨的样子，但就是不下。

这时一个老法师要作法，要散去这片阴沉的天气，保证村落里农作物的丰收。

旺扎急了，他把那个作法的东西偷了出来，从而让雨来得更快些。

当然结局也并没有如旺扎所愿（藏族还是特别有信仰的一个民族）。

看到旺扎的经历，其实也能联想到我们的童年时代。

曾经疯狂地想要拥有一样东西，而大人们却不理解为什么会这样。

另外近期一些致敬经典的影片像《千与千寻》《扫毒2》《狮子王》能卖得这么好，也离不开童年我们曾经拥有，或者是失去的东西。

尤其像《千与千寻》都快20年了，仍有这么多人为情怀去影院买单。

但是，也由此看出，我们的精神世界其实相当空虚。

不仅是因为学习或者工作忙，更多的是信息泛滥，我们已经变成了像拉扎斯菲尔德和默顿研究中的那些人。

近些年影视剧整体太浮躁，演员们也不好好打磨演技，甚至某流量小生观众都不知道有啥代表作。

另外虽有一些创新的作品，但就像片中旺扎看的电视节目一样。

《西游记》固然是经典，但我们的文化绝不仅仅只有孙悟空。

虽然雨靴本身并不是什么值钱的东西，但对于一个像旺扎这样的孩子来说，这已经十分珍贵了。

我们的心中也有属于自己的“雨靴”，只是我们需要勇敢地表达出来，为了丰富祖国文化，更为了丰富自己的内心而成长！

微信公众号：moviesss 首发于 MOViE木卫 一年级的旺扎想买一双雨靴。

旺扎的父亲却只关心麦子的收成。

作为一部儿童电影，《旺扎的雨靴》予我的最大印象，或者说，制造的观影错觉，是藏地的时间，好像倒拨回到了过去的东部乡村。

而且这一拨，就是二十年前。

所谓二十年前，是物质上的匮乏，与县城的距离遥远，靠天吃饭的年复一年，是对话靠喊、买东西靠赶的上个世纪末。

父亲买了一只铁皮青蛙。

旺扎的玩具，惹得周围同学羡慕不已。

但是，全班唯一没有雨靴的人，也是他。

铁皮青蛙这个玩意，属于很早以前的玩具。

拧紧发条，它就扑哧扑哧，在课桌上跳。

那股欢快劲，正是记忆中，课堂学习间隙，没有老师大人参与的自在童年。

那年头的人们，当然需要穿雨靴。

电影也提了一个穿雨靴的细节：天气热，穿久了容易脚臭。

与之对应的童年记忆，如果没有一双雨靴，恐怕会是光脚不怕穿鞋的。

只是一旦怀疑买雨靴的必要性，那么，这部电影就无法成立了。

我花了一段时间，去适应《旺扎的雨靴》的年代感——譬如人们信赖天气预报，电视机里永远不停在放1986年版的《西游记 》；空无一人，倍感孤独的学校操场，连课桌椅都不需要做旧处理；课中的孩童们情感饱满，跟着老师大声朗读。

光线明亮的画面，并不会制造过去的还魂。

一个没有野心的儿童故事，也不会引出民俗猎奇。

一如既往，《旺扎的雨靴》倒更像藏地电影在中国电影的位置，是一块珍贵自留地。

明亮的画面，令墙壁的黄土发白，马路平整，似乎加重了数字摄影的特性。

我的错觉，一大部分就是来自于这里。

想回到安静过去，又总感到一些诧奇。

买双雨靴的故事，其实不外乎这家子人，差那么几个钱。

一个铁皮青蛙，一张羊皮，一双雨靴，搁在那个几乎没有家具摆设的小屋之中，完全成立。

好比消费主义盛行、攀比成风的今时今日，你很难相信，还有以物换物的商品交易。

一个小朋友想要的刚需物品，却不可得。

电影并没有一波三折，甚至称不上好事多磨，而是反复在上学路，课堂上，家中和田间。

一家之主的父亲，根本就没有把儿子的心愿放在心上。

下不下雨，雨势大否，它影响波及的，是快收成的麦子，而不是上学路上的儿子。

从头到尾，父亲都没有想买。

好在呢，旺扎有了雨靴之后，他也没有生气——我们把他的反应跟田间地头打架相比较的话。

也许是父亲脾气暴，旺扎年纪小也听话。

旺扎没有表现出电视剧戏码的哭闹，总归还是一个好哄骗的年纪。

不知何处飘来的塑料袋，是旺扎的红气球，也是肥皂泡的雨靴梦。

买了雨靴之后，母亲还故意不告诉他。

晚上睡觉，旺扎还把雨靴放在枕头底下，这些称不上故事的细节，都是单纯的幽默，有股天真傻。

电影前半段，讲旺扎想要一双雨靴。

有了雨靴，后半段变成老天要不要下雨。

小孩子的事情，让渡到了大人的世界。

一个小孩踩水洼的顽皮日记，变成了老天要不要下雨的大远景。

《旺扎的雨靴》的镜头，始终保持着固定机位，保持一段较远的观察距离。

吕松野的距离感，在麦田放水一段，表现得最为明显。

打架的场面，完全被隐去。

电影同样有情感的节制，但这是观看过程的陌生，还是我们有意无意制造了情感的屏障，毕竟那是一个偏远，发展滞后的藏地乡村。

阿卡雪达尔说，明天有暴雨，不过我应该可以挡得住。

结果，他无剑可持。

《旺扎的雨靴》制造了一场蓄谋已久的童年暴雨。

你想吃佛祖的糖，想要铁皮青蛙，想要一双雨靴，那都不过是小小的，希望能被满足的愿望而已。

有成年人看来，觉得可笑，那是太轻而易举。

但大人的世界，求水祈雨，又希望天气不要影响丰收。

那就好像，麦子的收成是个麻烦，小孩子的成长就不是麻烦。

就好像在放养的状态下，他们，我们，都曾经那样子长大。

为了吃糖，《旺扎的雨靴》安排小朋友说了这么一段话：“我们不是抢，不是偷，是跟您要的。

”能把小孩子的愿望实现，处理得如此烂漫天真，这一年的华语电影，还有一部《米花之味》。

它们有着同样的生命亮色，还有与山川大地原野天空的古老对话，最后结束于与神同行。

童年之于成长，时间之于生命，何等之漫长。

遇见喜欢这部电影的人

གཅིག ཀླད་ཀྱི་གཏམ། འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ལྷ་དཔལ་རྒྱལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་གསར་བ<<གེ་སར་རྟ་རྫི>>ལ་(མིང་གནས་སྐབས་གཏན་འཁེལ་བྱས་མེད)ཉེ་སྔོན་པེ་ཅིན་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་གྱི་བྱ་དགའི་རྣམ་གྲངས་ལ་ཚུད་ཡོད་པའི་གཏམ་བཟང་ཐོས་རྗེས། ངས་དགེ་རྒན་བརྒྱུད་དེ་ཁོར་རྟེན་འབྲེལ་ཞུས་ཅིང་། མ་འོངས་བར་ཡང་ཁོའི་གློག་བརྙན་གྱི་མདུན་ལྗོངས་ཡངས་པ་སོགས་ཀྱི་སྨོན་ཚིག་བསྒྲོན་པ་ཡིན། དེ་ལྟར་དགེ་རྒན་དང་ཁོ་གཉིས་ཀྱིས་ཁ་པར་ལས་གློག་བརྙན་དང་དེ་འབྲེལ་གྱིས་ལབ་གླེང་རེ་འགའ་བྱས་མཐར་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ཁོས“ད་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་གྱི་ལམ་ཁ་འདི་དཀའ་མོ་རེད”ཅེས་པའི་སྐད་ཆ་དེའི་ངའི་སེམས་ལ་ཚོར་བ་ཟབ་མོ་ཞིག་བཞག་སོང་། ཅིའི་ཕྱིར་དཀའ་དགོས་པ་དང་། མིག་སྔར་ཕྲད་པའི་གནད་དོན་སོགས་རེ་རེ་ནས་གླེང་བཞིན་པ་བདག་གིས་གསལ་བོ་ཐོས།བོད་མི་རིགས་དང་གློག་བརྙན་གྱི་འདུ་ཤེས། སྤྱི་ཟླ་བརྒྱད་པའི་ཚེས་བདུན་ཉིན་གཟའ་མཇུག་ལ་འཁེལ་འདུག་པས། ང་རང་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་གྱི་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་སོང་ནས་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ལ་བལྟས་པ་ཡིན། ཉིན་དེར་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་ཡིན་པས། བདག་གིས་ཀྱང་སྔ་ས་ནས་པ་སེ་ཉོས་པ་ཡིན། གློག་བརྙན་ཁང་དུ་ཐོན་པ་ན་ཅུང་ལྷིང་འཇགས་ཀྱི་སོ་ན་གནས་པས། ངས་རང་ཉིད་ཀྱི་དུས་བདམས་པ་ཅུང་འཕྱི་འདུག་སྙམ། ཡིན་ཡང་གློག་བརྙན་སྟོན་ཐེངས་སྔ་མོ་ཚགས་རྗེས་སྔར་བཞིན་སྒོར་འབུད་མཁན་མི་འདུག་ལ། ནང་དུ་འགྲོ་མཁན་ཡང་མེད་པས། ང་རང་གཅིག་པུ་གློག་བརྙན་ཁང་དེར་འཛུལ་ནས་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ལ་བལྟས་པ་ཡིན། སྤྱིར་ན་ངས་ནི་རྩོམ་རིག་བརྩམས་ཆོས་གང་རུང་ཞིག་གམ་གློག་བརྙན་ལ་གང་རུང་ལ་བལྟ་སྐབས་ཇི་ལྟར་ལྷིང་འཇགས་ཡིན་ན་བཟང་མོད། སྐབས་འདིར་ཇི་ལྟར་ང་རང་ཁེར་རྐྱང་ཅིག་གི་སྣང་བ་དང་སུན་པའི་ཚོར་བ་ལྷག་མ་ཞིག་གིས་མནར་བྱུང་། གློག་བརྙན་འདི་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་པའི་དུས་ཚོད་ཁྱབ་བསྒྲགས་བྱེད་པ་དང་མཉམ་དུ་ཁ་ཡ་ན་མཉམ་རེ་འགས“ཡང་བོད་ཀྱི་གློག་བརྙན་ཞིག་རྒྱལ་ཡོངས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་རེད།”ཅེས་པའི་རེ་བ་དང་རེ་བཞག་བཅོལ་མཁན་དང་། ཡང་དེ་ལ་གནས་ལུགས་མེད་པའི་བསམ་སྦྱོར་ཅི་རིགས་སྤེལ་མཁན་ནི་མཆིས་མོད། ཀན་ལྷོ་ཁུལ་ཐོག་གི་ལྟེ་བ་གཙོད་གྲོང་ཁྱེར་འདི་ནས། རྒྱལ་ཡོངས་ནས་ཐོག་མའི་གཟིགས་འབུལ་གྱི་ཉིན་མ་འདིར་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་ནི་མི་རེ་འགའ་ཞིག་གིས་བལྟ་དགོས་པར་བསམ་པ་ཡེ་ནས་འཁོར་མ་མྱོང་། ང་ཚོར་གློག་བརྙན་དུ་ཁང་དུ་འགྲོ་བའི་གོམས་སྲོལ་ཆགས་མེད་པ་རེད། གློག་བརྙན་ཁང་ནི་སློབ་ཆེན་པ་ཚོའི་བརྩེ་དུང་གི་དུས་ཆད་འདེབས་ས་རེད། ཡང་ན་གློག་བརྙན་ཁང་ནི་ན་གཞོན་སྐྱལ་སྟོང་རེ་འགས་སྣང་བ་སྐྱི་བསེར་རླུང་ལ་བསྐུར་ས་ཞིག་རེད། 3Dལས་སྣང་བའི་རི་མོ་རླུང་ལ་བསྐུར་འགྲོ དགེ་རྒན་དང་རྩོམ་འབྲི་བ། ཐ་ན་སྙན་ངག་པ་ཚོ་ཡང་ཆང་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་མ་གཏོགས་གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་མི་སྲིད། དེས་ནི་ཕལ་ཆེར་དོ་དགོང་གློག་བརྙན་ཁང་འདི་ནས་ང་རང་གཅིག་པུ་ལུས་ནས་ཡོད་པའི་སྡུག་ཡུས་སམ། ཁག་འགེལ་སར་བཞག་ཆོག ཡང་ན་ནི་གོང་གི་ཀླད་ཀྱི་གཏམ་ལས་འཕྲོས་པའི་འཁྲབ་ཁྲབ་པའི་སྐྱོ་ངལ་གྱི་ཟུར་ཙམ་ལ་སྤྲད་ཆོག དབྱི་ཐ་ལའི་གློག་བརྙན་ཁང་དུའམ་ཡང་ན་ཧྥ་རན་རན་སའི་གློག་བརྙན་ཁང་གི་ནང་དུ་བགྲེས་པོ་འཁར་བར་བརྟེན་ནས་ཡོད་པ་རིག་མྱོང་ལ། ཡོན་ཏན་གྱིས་འཁུར་ཏུ་ལྕི་བའི་ཤེས་ཡོན་པ་ཚོས་ལག་ཏུ་ཟིན་བྲིས་བསྣམས་ནས་ཡོང་ཡོད་པའང་ཁོ་བོས་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སོགས་ལས་རིག་མྱོང་ཡོད། སྤྱིར་རང་ཅག་ལ་གློག་བརྙན་དར་ནས་ཡིན་ཚད་གཞན་དང་ལྟོས་བཅོས་ཀྱིས་འཕྱི་བ་བདེན། གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་ཡང་བམ་རྩིས་ཙམ་གྱིས་ཡིད་ན་ཡོད། ཡིན་ཡང་འདི་ལ་ང་ཚོས་ཕྱར་བ་གྲུ་འདེགས་མ་བྱེད་ན་དུས་ཀྱི་རྦ་རླབས་ཀློང་ནས་ཁོང་ཚོ་ཇི་འདྲའི་ཉམ་ཆུང་བ་ལའང་། གློག་བརྙན་ཁང་དུ་འགྲོ་བ་ནི་ནམ་ཞིག་གི་ཚེ་ན་གཟི་བརྗིད་ཅིག་རློམ་པའི་དུས་ནི་མི་འགྱངས་བར་འཆར་བར་སྨོན།གཉིས། གཞུང་དངོས། ཀྲུང་གོའི་རབས་ལྔ་བའི་འཁྲབ་ཁྲིད་པ་ནི་འཛམ་གླིང་གར་སྟེགས་སུ་བསྐྱོད་པའི་དུས་ཐོག་མ་ཡིན། 【张艺谋《红高粱》贾樟柯《小武》】དེའི་སྔོན་གྱི་ཀྲུང་གོའི་གློག་བརྙན་གྱི་བརྗོད་བྱ་ནི་སྣོད་གཅིག་གི་ནང་གཅུད་ཡོད་པས། ནང་གི་རྒྱུ་ཆ་ཇི་ལྟར་འགྱུར་ཡང་དབྱིབས་དང་རྣམ་པ་གཅིག་པ་གཅིག་རྐྱང་། ཀྲང་ཡུས་མོ་ཟེར་བས་བརྙན་མིག་གི་མཐོང་ཚོར་ཞིང་སྡེར་གཏད་པས་འཛམ་གླིང་གི་སྣང་ངོར་རྒྱ་མི་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣང་བྱིན་པ་རེད། ཁོ་ཚོའི་ཇ་དང་ཚྭ་ཁའི་གཏམ་རྒྱུད་ལས་གཞན་ཡིད་བཀུག་པས་སོ།། རྒན་པདྨ་ཚེ་བརྟན་གྱིས“ངས་རང་གི་ཕ་ཡུལ་གྱི་དངོས་ཡོད་བརྙན་མིག་ཏུ་ཕབ་པ་དང་གཏམ་རྒྱུད་དུ་བཅོས་ནས་སྟོན་རྒྱུ་ནི་འོས་འགན་ཡིན།”ཟེར། ཁོའི་གློག་བརྙན་བརྩམས་ཆོས་དག་ལ་རྒྱལ་སྤྱི་ནས་ཁས་ལེན་དང་ཁག་ཐག་ཐོབ་ནི། འཛམ་གླིང་གི་མི་ཚོས་ཁོའི་བརྙན་མིག་ལས་ཐོག་མར་བོད་མི་དང་བོད་མའི་འཚོ་བ་མཐོང་བས་དེ་ལ་ཨ་གསར་གྱི་བྲོ་བ་ལྡན་པ་ཞིག་ཏུ་བསམ་པ་ནི། ང་ཚོའི་མི་ར་འགའི་བྱིས་བློ་ཉིད་ཡིན་པ་ཧ་གོ་ཡིད་རྒྱུ་རེད། བརྗོད་འདོད་པ་ནི་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་པེ་ལེན་རྒྱལ་སྤྱའི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་དུ་ཚུད་པ་དང་། ནང་ལོགས་ནས་Forst སོགས་ཀྱི་གློག་བརྙན་དུས་སྟོན་སྟེང་ནས་བྱ་དགའ་ཆེན་པོ་རེག་མྱོང་། སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རིན་ཐང་། ཚང་མས་མཁྱེན་གསལ་ལྟར་སྒྱུ་རྩལ་བརྩམས་ཆོས་ཅིག་ལ་ཡག་བཙོག་གི་རིན་ཐང་འཇལ་རྒྱུ་མེད་ཡང་། གཞུང་ནས་ཡང་ལྕིའི་ཚང་འཇལ་ཆོག་ཆོག་རེད། དེས་ནི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བློ་སྦྱོང་དང་ལྡན་པ་ཞིག་གི་མིག་འབྲས་མ་སྤྱད་ན། དངོས་ཡོད་ཀྱི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་དང་ཧྥན་གོ་ཡིས་བཞེངས་བའི་མེ་ཏོག་ཉི་དགའ་གཉིས་གཅིག་ཡིན་པ་ནང་བཞིན་རེད། དེ་བཞིན་ང་ཚོར་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་ཆུ་བོར་བརྒལ་བྱེད་ཀྱི་རྟོག་བཏགས་ཀྱི་ཡིད་ཁམས་མེད་ན་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་བརྩམས་ཆོས་ཡང་གྲུབ་མི་ཐུབ་པའི་ཚོད་རེད། གློག་བརྙན་འདའི་མ་དཔེའི་བརྩམས་སྒྲུང་བཀླགས་མྱོང་ཡོད། དེ་ལ་འཁྲབ་ཁྲིད་པས་སྣོན་འཕྲི་གང་རུང་གི་ཟུར་བརྒྱན་ཏེ་ད་ལྟའི་གློག་བརྙན་འདི་བཙོས་པ་རེད། ཡི་གེའི་གཟུགས་རེ་རེ་སྨང་བརྙན་གསོན་པོར་བཅོས་ནས་བརྙན་མིག་ཏུ་བཤམས་པ་འདིའང་ཕྱོགས་གཞན་ཞིག་ནས་འཁྲབ་ཁྲིད་པའི་ལས་འགན་ནོ།། བརྩམས་སྒྲུང་ཏུ་དབང་གྲགས་ཀྱིས་ཆུ་ལྷམ་ཞིག་གོན་འདོད་གྱི་རེ་ལྟོས་ཧ་ཅང་ཆེ། ཉིན་ཞིག་ཁོའི་ཨ་མས་ཁོར་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་ཉོས། གློག་བརྙན་དུ་ཞིབ་ཕྲ་རེ་རེ་ནས་བཟུང་ཏེ་བརྙན་མིག་གིས་མཚོན་ཐབས་སམ་ལག་ཐབས་མང་པོ་སྤྱད་པས། དངོས་སུ་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ཀྱི་ཆུ་ལྷམ་གྱོན་འདོད་པའི་དུས་དང་སྐབས་རེ་རེ། དེའི་ཆེད་དུ་ཕྲད་དཀའ་ངལ་དང་སེམས་ངལ་རེ་རེ་མཚོན་ནས་ཡོད་པའོ།། གཞན་དུ་གློག་བརྙན་དུ་འཁྲབ་ཆས་སུ་འདུས་པའི་དངོས་པོ་རེ་འགས་གཏམ་རྒྱུ་སིལ་བུར་གཏོར་ཡོད་པ་དག་གོང་བསྒྲིགས་ནས་ཡོད་དེ། རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག ལྷམ་ནི་གློག་བརྙན་གྱི་ནང་སྙིང་དུ་ཟུག་ཡོད་པས་། ལ་ཤོས་ནས་གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཀྲོང་གོའི་ལྷམ་ཆུང་ཆུང་ཡང་ཟེར། ལྷམ་ཆུང་ཆུང་ནི་དབྱི་རག་གི་གློག་བརྙམ་གྲགས་ཆེན་དེར་གོ གློག་བརྙན་གྱི་མགོ་བརྩམས་མ་ཐག་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མེ་ལ་བསྲོས་ཡོད་པ་ང་ཚོས་མཐོང་སྲིད། ལྷམ་རལ་བོ་དེའི་མི་སྣ་ཆུང་ཆུང་དབང་གྲགས་ལ་ཆར་བའི་ནང་དུ་ངེས་པར་དུ་ཆུ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་མཁོ་ངེས་ཀྱི་ཆ་རྐྱེན་བསྟན་ནས་ཡོད། འོད་ཀྱི་ཐད་ནས་ཡང་རེ་ལྷམ་ཆ་གཅིག་དེར་མང་བའི་ཆ་བཀོལ་ཡོད་ལ། པར་གཞི་ངོས་ནས་རེ་ལྷམ་གྱི་གཞུང་ས་ཟིན་འདུགབརྙན་འཕྲིན། ང་རང་ཡང་ཆུང་དུས་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར་བརྙན་འཕྲིན་ལ་བལྟ་བར་དགའ། བོད་སྐད་བརྙན་འཕྲིན་དང་གློག་བརྙན་གྱིས་ཆུང་དུས་ཀྱི་ཕུགས་བསམ་དང་རྨི་ལམ་ལ་ཡང་ཡང་ཀུ་རེ་རྩེད་མྱོང་། ཡིན་ཡང་སློབ་གྲྭ་ནས་སྒོར་མོའི་དགོས་མཁོ་འཕྲད་དུས་་ང་ཡང་དབང་གྲགས་དང་འདྲ་བར། ཡང་ན་སྐབས་དེའི་ལོ་ལོན་ཚོ་དང་འདྲ་བར་གནམ་གཤིས་གནས་ཚུལ་ལ་བལྟ་རྒྱུར་དགའ། རྒྱུ་མཚན་གནམ་དྭངས་ན་ཨ་ཕ་འབྲོག་ས་ནས་ཡོང་བར་འགའ་རྐྱེན་མེད་པས་རེད། བརྙན་འཕྲིན་གྱི་ལེ་མཚན་གཞན་ཞིག་ཏུ་སྦྲེའུ་རྒྱལ་རྫུན་འཕྲལ་ལ་བརྟེན་ནས་ཆར་ཕབ་པ་སྟོན་གྱིན་འདུག འདི་ཡང་གཏམ་རྒྱུད་ཀྱི་ཕྱི་དུམ་དང་འཕྲོད་ནས་ཡོད་ལ། ཆུ་ལྷམ་གོན་རྗེས་ཆར་ཞིག་འབབ་རྒྱུ་ན་ཇི་མ་རུང་བསམ་པའི་རྨི་ལམ་རེད། ཤིང་གི་རལ་གྲི། ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་ནི་སྡེ་བའི་མཆོད་ས་དང་བཀུར་ས་ཉག་ཅིག་ཡིན་ལ། ཤིང་གི་རལ་ནི་ཨ་ཁུ་ཕྱགས་རྡོར་གྱི་འཕྲིན་ལས་དང་སྐྱབས་བཅོལ་ས་ཡིན། རྒན་པདྨ་ཚེ་བྲཏན་གྱི་དངོས་བཤུས་གློག་བརྙན༼མ་ཐའ་མཇུག་གི་སེར་བསྲུངས་བ༽འི་ནང་དུ་རལ་གྲི་དེ་འདྲ་ཞིག་ཡོད་ལ། དེའི་གནད་ཆེ་ས་བཟུང་ནས་ཡོད། གང་ལྟར་ཤིང་གི་རལ་གྲི་དེའི་ང་ཚོར་བརྡ་ལན་ཆེན་པོ་ཞིག་སྤྲད་འདུག བྱིས་པའི་སེམས་ན་དེ་ནི་སྤྱིར་བཏང་གི་རྩེད་ཆས་ཙམ་ཞིག་རེད། ཕལ་ཆེར་འདི་ནི་གློག་བརྙན་འདིའི་རིན་ཐང་སྔར་ལས་གཏིང་ཟབ་སར་མཚོན་བྱེད་ལ་བཞག་པའི་སྒྱུ་རྩལ་གྱི་རྒྱུ་ཆ་ཡིན་རྒྱུ་རེད།གསུམ། མཇུག་སྡུད་བ གློག་བརྙན་འདི་ལ་ཚིག་འདི་དག་ཙམ་ཞིག་གིས་ཡོངས་སུ་འགེབས་རྒྱུ་ནི་ངལ་བའི་ལས་མ་འདས་ལ། མུ་མཐུད་དུ་ཡང་གློག་བརྙན་འདི་ལ་བསྐྱར་བལྟ་བྱེད་དེ་ཕྱི་དུམ་རེ་སྤྲོད་རྒྱུ་ནི་གློག་བརྙན་རང་སྟེང་གི་རིན་ཐང་རེད། མཇུག་ཏུ་བྱིས་བློ་གཙང་མ་འདི་ང་ཚོའི་བོད་ཀྱི་གཅེས་ཕྲུག་དག་གི་ངང་རྒྱུད་ཡིན་ལ། བྱིས་ལོ་བཞིན་དྭངས་ཤིང་གཙང་བའི་མི་རིགས་འདི་གློག་བརྙན་ལ་བལྟ་མཁས་པར་གྱུར་ཅིག